Η παραίτηση
Κανείς δεν μπορεί να κατηγορήσει έναν millenial. Η παραίτηση είναι η μοναδική οδός προς τη σωτηρία. Όσο πολεμάς το τέρας τόσα περισσότερα κεφάλια γεννά. Μόλις σε αφήσει να το καταπιείς όμως, ίσως να βρεθεί μια ευκαιρία να το σκοτώσεις μια και καλή.
Υπήρξαν πολλά σημαντικά γεγονότα στη ζωή των millenials. Όλα μας είπαν πως επρόκειτο να γραφτούν στην ιστορία. Δεν μπορώ να φανταστώ το μέλλον όπου οι νεότερες γενιές επρόκειτο να διαβάζουν τόμους και αναλύσεις μόνο για την περίοδο 2008 -2025. Και αν λάβουμε υπόψη το 2001 και το τρομοκρατικό χτύπημα που άλλαξε τις ζωές ολονών μας τότε η διδακτέα ύλη τους δεν θα περιλαμβάνει τίποτα άλλο από ιστορία.
Έχω την ψευδαίσθηση πως και οι προηγούμενες γενιές είχαν την εντύπωση πως θα έμεναν στην ιστορία, όμως η πραγματικότητα τους διέψευσε. Κανείς δεν έμεινε γνωστός. Ακόμη και εκείνοι που έγραψαν για αυτά. Ο λόγος τους απήχησε σε λίγα αυτιά για αυτό η ιστορία επαναλαμβάνεται.
Αναρωτιέμαι αν ο παππούς μου αισθάνθηικε την ανάγκη να τα παρατήσει. Αν ποτέ ένιωσε το πόσο μικρός ήταν μπροστά στη μπόρα. Ο παππούς μου πολέμησε τους Ναζί, σύντροφος ανάμεσα σε συντρόφους. Ο παππους μου αντέδρασε στο σύστημα που τον καταπίεζε. Ξεσηκώθηκε και πήρε τα όπλα και πολέμησε. Δεν ήταν όμως αρκετό για να βοηθήσει την άβυσσο που τον καταβρόχθυζε.
Δεν βρήκε ποτέ τη γαλήνη που του υποσχέθηκαν. Τόσοι νεκροί και ποτέ η ανταμοιβή δεν ήρθε. Έχασε τον μονάκριβο αδερφό του για μια υπόσχεση.
Μεγαλωμένος από μια μάνα μόνη, κατάφεραν γρήγορα και οι δύο να ανελιγχθούν μέσα από τις σπουδές τους και να καταλάβουν σπουδαίες θέσεις στην πολεμική Ευρώπη.
Πίστεψαν σε όνειρο.Πίστεψαν πως αν νικούσαν τον εφιάλτη τώρα, κανείς από την επόμενη γενιά δεν θα χρειαζόταν να σκοτώσει και να σκοτωθεί. Κι εκείνοι όπως και πολλοί πριν από αυτούς σήκωσαν τα όπλα, υπερασπίστηκαν τα ιδανικά τους, έσωσαν αθώους και σκότωσαν ακόμη πιο πολλούς και νίκησαν τον πόλεμο. Ο Κερίμ , ο θείος μας που μιλούσε 5 γλώσσες χάθηκε σε ηλικία 29 ετών. Τον δρόμο της επόμενη ημέρας τον πήρε μοναχός ο Ντελής. Γεμάτος ελπίδα κατάφερε όχι μόνο να κρατήσει τη μάνα τους ζωντανή αλλά και να της χαρίσει μια νέα οικογένεια. Εγγόνια, δισέγγονα κλπ. Προσπάθησε πολύ να τους διδάξει το ήθος και το έθος μιας οικογένειας που τόλμαγε να γεννά οραματιστές και πρωτοπόρους. Τους είδε να μεγαλώνουν σαν σπέρματα των διαστρεβλωμένων ονείρων του.
Γρήγορα απαρνήθηκε τους τίτλους της τιμής του και αφοσιώθηκε στην ανθοκομία. Φύτευε τριαντάφυλλα και τα φρόντιζε σαν να ήταν τα παιδιά που του είχαν κλέψει. Λένε πως από κάθε τριαντάφυλλο γεννιούνται αγκάθια αλλά αυτό δεν ισχύει όταν έχεις ένα κοινωνικό δίκτυ.
Ο ίδιος και ο αδερφός του μεγάλωσαν από μια σπουδασμένη μεν μάνα, μόνη δε. Ο άντρας την είχε παρατήσει μόλις είχε μείνει έγκυος στον δεύτερο, τον Ντελί. Είχε φύγει για να αναζητήσει μια καλύτερη τύχη στη Γαλλία. Η Φεριντέ, ο Ντελί και ο Κερίμ παρά τις δυσκολίες, παρά τη μονογονεϊκή οικογένεια στάθηκαν στα πόδια τους. Αν ποτέ την ρωτούσες πως τα κατάφερε θα σου ανέφερε μια διανοητική λίστα με ονόματα τυχαία που της πρόσφεραν όχι μόνο βοήθεια αλλά έναν καλό λόγο.
Η κοινότητά της δεν βρέθηκε ποτέ διαιρεμένη, όχι επειδή τα προβλήματά τους ήταν παρόμοια αλλά επειδή υπήρξαν κοινότητα. Τα παιδιά της μπορεί να ήταν χωρίς πατέρα- δεν υπήρξαν όμως ποτέ χωρίς οικογένεια. Δεσμούς που λίγο ή πολύ ακόμη τιμούμε ακόμη και σήμερα 4η γενιά μετά.
Η οικογένεια αυτή έφτασε να τιμηθεί από την μεταπολεμική κυβέρνηση ως ηρωική τόσο για την θυσία της όσο και για την συμβολή τους στην απελευθέρωση. Ο νεκρός τιμήθηκε ως ήρωας -με πολλά σχολεία να έχουν χτιστεί και να φέρουν το όνομα του ακόμη και σήμερα, και έναν ζωντανό γιο να προτείνεται για τη θέση του πρέσβη.
Όσο τα παιδιά μεγάλωναν δεν έψαχναν τον πατέρα τους. Η Φεριντέ έφτανε και περίσευε.
Τα γράμματα πολλαπλασιάζονται μετά τον πόλεμο. Τόπος αποστολής: Γαλλία. Περιεχόμενο: Μπορώ να στείλω [χρήματα] παραπάνω αν χρειάζεστε.
Με αγάπη Μπεκιρ
Απάντηση από Ντελί Κούτση [Πλέον]: Σας ευχαριστούμε πολύ. Χρήματα δεν θέλαμε. Πατέρα χρειαζόμασταν .
Μετά τον πόλεμο και την κομμουνιστική επανάσταση ο Ντελής βρέθηκε πολύ γρήγορα σε διαφωνία με όσα νόμιζε ότι έχει συμφωνήσει. Παρά το γεγονός πως η θέση του πρέσβη έφερε το όνομα του στα κυβερνητικά έγγραφα, γρήγορα αντικαταστάθηκε όταν ο ίδιος δήλωσε δυσφορία προς τον κόσμο στον οποίο ζούσε και όλο και περισσότερο ασφυκτιούσε.
Δεν άργησε η μέρα – μετά από διαφωνίες στο σπίτι του- μεταξύ εκείνου και της μητέρας του, μεταξύ εκείνου και της γυναίκας του- που όλοι αποδέχτηκαν την κοινωνική, πολιτική και ουσιαστική παραίτηση του Ντελί. Ενός άντρας με ξεκάθαρη ματιά στη κοινωνική δικαιοσύνη, ενός άντρα ενάρετου, ενός άντρα που γεννήθηκε να φτιάξει έναν κόσμο καλύτερο από ότι τον βρήκε.
Η μοναδική κληρονομιά του Ντελί, μετά την καταστροφή των απογόνων του, παραμένουν, οι αναμνήσεις των τριανταφύλλων της Αυλώνας, σύμβολο μιας ενεργής αντίστασης, το φυλλάδιο ντροπής που τοιχοκόλλησε ενάντια στο κομμουνιστικό κόμμα, η αγάπη σε κάθε κατατρεγμένο – ανεξαρτήτου φυλής, χρώματος, οικονομικής κατάστασης. Και η συνεχής απαξία στην εξουσία.
Ως παράδειγμα θα αναφέρω ένα μόνο .
«Το σπίτι του Ντελί ήταν για πάντα ανοιχτό για όλους»
Κάποτε τον επισκέφτηκε ένας νέος πατέρας. Χτύπησε τη πόρτα. Του άνοιξαν και ζήτησε τον Ντελί. όλοι ήξεραν τι σημαίνει αυτό. Οι κουβέρτες στρώθηκαν, το ίδιο και το τραπέζι, τα κορίτσια ξύπνησαν παρότι σε λίγο θα σήμανε πως πρέπει να πάνε για δουλειά .
Ο Ντελί γεμάτος σεβασμό καλωσόρισε τον καλεσμένο, του προσέφερε τα απαραίτητα μπάνιο, ρούχα, ξεκούραση και φαγητό. Καθισμένος στην ίδια θέση οκλαδόν, ο Ντελί περίμενε τον καλεσμένο του να τον καληνυχτίσει. Ο καλεσμένος διστακτικά του εξομολογήθηκε πως ο μοναχογιός του είχε μόλις πεθάνει. Δεν έχει χρήματα να τον πάρει πίσω στο χωριό. Ο Ντελής κάπνισε το τσιγάρο του ακούγοντας τον καλεσμένο του να του διηγείται τα βάσανά του. Σηκώθηκε, περπάτησε ως το σύνθετο έβγαλε τα χρήματα από το πορτοφόλι του τα έδωσε και του είπε τα συλλυπητήριά του. Την επόμενη μέρα του έδωσε τις καλύτερες κουβέρτες να σκεπάσει το άψυχο σώμα του γιου του, τον κέρασε πρωινό και τον αποχαιρέτησε. Όταν ο ξένος επέστρεψε με τα χρήματα, ο Ντελής τον αποπείρε. Δεν εκμεταλλευόμαστε τον θάνατο, του είπε. Στα έδωσα γιατί τα είχα και γιατί τα είχες ανάγκη. Δεν είμαι τράπεζα να μου τα επιστρέφεις και αφού του έκανε για ακόμη μια φορά το τραπέζι, τον έστειλε στο σπίτι του.
To be continued..
Σχολιάστε